Ο Άρχοντας των Μυγών

Ένα αεροπλάνο πέφτει σε κάποιο απομονωμένο και ακατοίκητο νησί. Οι μόνοι επιζώντες είναι μια παρέα από σχολιαρόπαιδα, που μαζεύονται στην παραλία με την ελπίδα ότι θα έρθει βοήθεια….

Τι θα έκανε ένα τσούρμο παιδιά αν ξαφνικά βρίσκονταν μόνα τους, χωρις την παρουσία και επίβλεψη ενηλίκων σε ένα απομομωνομένο νησι; Αυτό αναρωτήθηκε και ο William Golding, ένα βράδυ και καθώς ρώτησε τη σύζυγό του, εκείνη του απάντησε «και γιατί δεν το γράφεις;».

Έτσι κι έκανε. Και μετά απο 7 απορρίψεις απο εκδοτικούς οίκους και μερικές μετατροπές κατάφερε να εκδόσει τον «Άρχοντα των μυγών» (1954), ένα βιβλίο που χάρισε παγκοσμια αναγνώριση και ένα βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1983) σε εκείνον και ένα «Λογοτεχνικό διαμάντι», μια πνευματική κληρονομιά στις επόμενες γενιές.

Ξεκινώντας ως αναλαφρη θα λέγαμε ιστορία, παρακολουθούμε μια ομάδα αγοριών τα οποία επέζησαν απο ένα αεροπορικό δυστύχημα. Ποιές ήταν οι πρώτες του σκέψεις; Οι πρώτες αντιδράσεις; η συνηδητοποίηση της απόλυτης ελευθεριάς και τις ανεμελίας, χωρίς τους κανόνες του πολιτισμού και τους κοινωνικούς περιορισμούς;

Περιμένοντας να τους σώσουν, τα αγόρια, συσπειρώνονται,φτιάχνουν δικούς τους κανόνες και οργανώνονται με σκοπό την επιβίωση μέχρι τη διάσωσή τους. Αποκτούν ρόλους, ξεδιπλώνουν τις ικανότητες τους.

Οι μέρες περνούν.Ο φόβος της ύπαρξης ενώς θηρίου στο νησί επηρρεάζει τις συμπεριφορές των παιδιών. Οι ισσοροπίες μεταξύ τους χάνονται και οι όποιοι κανόνες παύουν να ισχύουν. Χωρίζονται σε δυο στρατόπεδα και κυλούν στην αγριότητα. Ο μόνος κανόνας που ισχύει πλέον είναι ο κανόνας της επικράτησης του ισχυρού.

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει πως αυτό το μυθιστόρημα τον βάζει σε σκέψεις. Τί πηγε λάθος; Είναι τελικά στη φύση του ανθρώπου να κυλά στην αγριότητα; Υπάρχει θηρίο;

Ο ίδιος ο Golding είπε : « Κάθε σύστημα-κάθε προσπάθειά μας να ζήσουμε οργανωμένα, με κανόνες και αρχές- είναι καταδικασμένο από τον νόμο της εντροπίας. Και ο πολιτισμός είναι ένα λεπτό τσοφλι που αργά ή γρήγορα ραγίζει, αφήνοντας το κακό που κρύβουμε μέσα μας να θριαμβεύσει»…

Μια «πίκρη» γεύση αφήνει αυτό το βιβλίο, διαβάζοντας το τελός του. Διαπιστώνοντας τί είμαστε και τί είμαστε ικανοί να κάνουμε ο ένας στον άλλο.

Μηπως τελικά το θηρίο είμαστε εμείς οι ίδιοι;

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ