Μην Δολοφονείτε τα Χριστούγεννα
Santa Claus is coming to town… Ή μήπως δεν φεύγει ποτέ; Βρε μπας και νοίκιασε κανά δυάρι στην Κυψέλη και έγινε μόνιμος κάτοικος;
Νομίζω ότι συχνά πιάνω τον εαυτό μου να του αρέσουν οι αιρετικές απόψεις. Κόντρα στο ρεύμα. Δεν ψάχνω τρόπο να ξεχωρίσω. Δεν με πολύ ενδιαφέρει να μοιάζω διαφορετικός. Απλά μου αρέσει να μην κάνω κάτι όταν αυτό είναι στα φόρτε του. Μπορεί να κάνω και λάθος. Ποιος ξέρει.
Εδώ και χρόνια παρατηρείται η τάση να προσπαθούμε να τραβήξουμε τα Χριστούγεννα κανά δυο μήνες νωρίτερα. Ίσως λίγο η ανάγκη των καταστημάτων να δημιουργήσουν εορταστικό κλίμα ώστε να ανοίξει ο κόσμος πιο εύκολα το πορτοφόλι του και να κινηθεί η αγορά, ίσως λίγο και η ανάγκη των μεγάλων να ξεφύγουν, να χαλαρώσουν, να τους σπρώχνει να περιμένουν τα Χριστούγεννα από τον 15αυγουστο. Ζωή με σταθμούς, με προσμονή για συγκεκριμένες ημερομηνίες και πολλές φορές χάνοντας τις στιγμές που είναι μοναδικές και ας είναι Δευτέρα.
Νομίζω δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη ημέρα στο στρατό, που είδα τον φίλο να σημειώνει στον τοίχο τις μέρες της θητείας. Και ας μην είχε στρώσει καλά καλά το στρατιωτικό του κρεβάτι. Είχε βαλθεί από τότε να περιμένει την απόλυση του. Τον συνάντησα μετά από χρόνια σε μια βόλτα στο μοναστηράκι. Μου φάνηκε βαρύς, κουρασμένος… Ίσως να μην είχε τι να περιμένει… Ίσως πάλι να κάνω και λάθος.
Ας επανέλθω όμως… Βλέπω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους στολισμούς των σπιτιών. Νομίζω πως καλά καλά δεν είχε μπει ο Νοέμβρης όταν είδα την πρώτη δημοσίευση στο φατσοβιβλίο που ευχόταν καλά Χριστούγεννα, με στολισμένο το δέντρο. Από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στα μελομακάρονα ένα τσιγάρο δρόμος. Και ούτε καν στριφτό που κρατάει και λίγο περισσότερο.
Κοντεύουμε νομίζω να μην ξεχωρίζουμε ημέρες, εποχές, γιορτές, τίποτα. Όπως στον καιρό θέλουμε να μην κάνει κρύο, αλλά να μην έχει και ζέστη, να μην βρέχει, αλλά προς Θεού, δεν θα θέλαμε ξηρασία… Έτσι κάπως νομίζω πως θα φτάσουμε να είμαστε κάποια στιγμή.
Ο αιρετικός λοιπόν πιστεύει ότι με όλη την καλή διάθεση που έχουμε να έχουμε καλή διάθεση, δολοφονούμε τα Χριστούγεννα. Υποτίθεται πως φτιάχνουμε κλίμα για τα παιδιά μας, αλλά εντέλει, τι νόημα έχει τα παιδιά να ζουν τα Χριστούγεννα κοντά 3 μήνες;
Σαν παιδί θυμάμαι, περίμενα πως και πως τα Χριστούγεννα. Ναι, νομίζω πως είμαι από αυτούς που κι ας μου αρέσει το αρνάκι, στο δίλλημα Χριστούγεννα ή Πάσχα είμαι με την γιορτή του Δεκεμβρίου.
Οι μνήμες μου λοιπόν περιστρέφονται γύρω από εκείνες τις μαγικές ημέρες που περίμενα να μην έχω σχολείο, να στολίσουμε το δέντρο, να ξυπνάω και να μυρίζω τις υπέροχες μυρωδιές της μάνας ( όποιος έχει δοκιμάσει την κουζίνα της κυρά Ελένης, ξέρει για τι μιλάω) από την κουζίνα, ενώ ήξερα πως θα ακολουθούσε βόλτα κάπου έξω, ίσως μια εκδρομή για λίγες ημέρες. Υπέροχες μνήμες που κράταγαν 15 ημέρες. Λίγο μετά την γιορτή του Γιάννη και με την επιστροφή στο σχολείο η αστερόσκονη χανόταν και ξεκίναγα να περιμένω πως και πως την επόμενη φορά που θα έρθουν τα Χριστούγεννα.
Δώστε στα παιδιά σας την ένταση των ημερών, κάντε τα να συνδιάσουν αυτές τις υπέροχες ημέρες με κάτι διαφορετικό. Να «μάθουν» ότι Χριστούγεννα, σημαίνει διάλλειμα από το σχολείο, οικογενειακές στιγμές, εκδρομή, χρόνος με τον μπαμπά, τη μαμά και τα αδέρφια, τους φίλους και τους συγγενείς. Στολισμένο σπίτι, αλλά ο μπαμπάς και η μαμά όλη μέρα στη δουλειά, σημαίνει για το παιδί μια από τα ίδια. Και έτσι αντί να δώσουμε χαρά στο παιδί, στην ουσία καταφέρνουμε να ατονίσουμε την δυναμική των Χριστουγέννων για τις παιδικές ψυχές.
Σκεφτείτε ποιο θα ήταν το νόημα αν θα είχαμε κάθε μέρα Χριστούγεννα; Κάθε μέρα στολισμένο σπίτι; Δεν θα μας έκανε εντύπωση, δεν θα μας πρόσφερε τίποτα.
Μην «δολοφονείτε» τα Χριστούγεννα λοιπόν. Κρατήστε τα αυτές τις 15-20 ημέρες, αλλά κρατήστε τα δυνατά, γεμάτα ένταση, ωραίες στιγμές και μνήμες που δεν θα ξεθωριάσουν στο χρόνο…
Και φυσικά, Χριστούγεννα σημαίνει στολισμένο δέντρο, ζεστασιά, ένας καφές στο χέρι για τους μεγάλους, ίσως μια σοκολάτα για τα παιδιά και βιβλία.. Πολλά βιβλία.
Για ιδέες τσεκάρετε εδώ